Η μυρωδιά της...

Μερικές μέρες είναι κουραστηκές και δύσκολες. Προβλήματα και λύσεις τριγυρίζουν στο κεφάλι σου ενώ παίρνεις το δρόμο για το σπίτι.

 Έτσι πως περπατάς με αργά και βαριά βήματα, περνάει δίπλα σου μια κοπέλα. Έχετε κάνει και οι δυο λίγο στο πλάι για να μη βρουν οι ώμοι σας. Καθώς περνάει όμως σου έρχεται το άρωμα της και ξαφνικά παγώνεις. Μυρίζεις κάτι υπέροχο. Ξεχνάς για λίγο την κούραση και το μυαλό σου κάνει ένα γρήγορο ταξίδι σε ένα μαγευτικό κόσμο όπου όλα είναι τέλεια. Ένας κόσμος χωρίς θορύβους, βαβούρα και προβλήματα. Ένας κόσμος ήρεμος με υπέροχες αναλογίες και αισθήσεις.

Κάπως έτσι αλλά σίγουρα πιο έντονο είναι με την κοπελιά σας. Όταν τη βλέπεις κάπου έξω, με το κόκκινο κραγιόν στα χείλη, περιποιημένη μόνο για σένα και την αγκαλιάζεις. Όταν σου μαγειρεύει, πας κοντά πιάνοντάς την από τη μέση και σου χαμογελάει. Όταν την αγκαλιάζεις το βράδυ για να κοιμηθείτε, μυρίζεις κάτι δικό σου. Αυτή η μυρωδιά που ξέρεις ότι σε σκέφτεται και είναι εκεί για σένα. Είσαι ασφαλής εκεί και ξεχνάς τις σκοτούρες σου.

Έχουν αλλάξει οι εποχές πλέον. Ο καθένας θέλει τη σιγουριά και την ασφάλεια των δικών του ανθρώπων. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις άτομα που αξίζουν πραγματικά. Το στοίχημα είναι να καταφέρεις να τα κρατήσεις κοντά σου, όταν τα βρεις και να γίνει η μυρωδιά τους οικεία για σένα.

Ααα και κάτι τελευταίο για τις κοπέλες. Να φοράτε κραγιόν και άρωμα. Σας κάνουν πιο εκθαμβωτικές. Αυτό και γιατί μ αρέσει να σας βλέπω!

Monesias